ഞാൻ കണ്ട മരങ്ങളും

കാട്ടുപൂക്കളും 

പുഴയുടെ ശക്തിയും മയവും

കേട്ട ശബ്ദങ്ങളും 

ഞാൻ മരിച്ചാൽ എവിടെ പോകും!

കഥകൾ അറ്റം മുറിഞ്ഞ് അലഞ്ഞ് പോവില്ലെ? 

സ്നേഹം പാതി വഴിയിൽ ദുഃഖത്തിൻ്റെ വലയത്തിൽ പെട്ടുപോവില്ലെ?

പിറ്റേന്ന് ചായ ഉണ്ടാക്കാൻ വാങ്ങി പാലിൻ്റെ കവർ വിറങ്ങലിച്ചു പോവില്ലേ?

അവധിക്ക് പോവാൻ തീരുമാനിച്ച സ്ഥലങ്ങൾ ഞാനെവിടെ എന്നോർത്ത് കാത്തിരിക്കില്ലെ?

ഞാൻ ക്ഷമിക്കാൻ ബാക്കി ഉള്ള ഒന്നോ രണ്ടോ ആത്മാക്കളുടെ ഹൃദയത്തില് ഭാരം തോന്നില്ലെ?

എന്നോട് ക്ഷമിക്കാൻ കാത്തിരുന്ന ചിലർക്ക് വേദന തോന്നില്ലേ?

ജീവിതം ഇത്ര പുതുമയുള്ളതും

ആഴമുള്ളതും ആയിട്ടും ഒരാൾക്ക് പോലും നിത്യത ബാക്കി വെക്കാത്ത വ്യവസ്ഥ എന്നെ വേദനിപ്പിക്കുന്നു, ശ്വാസം മുട്ടിക്കുന്നു

ജീവിക്കുമ്പോഴും ജീവിക്കുന്നില്ല എന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്നു