Wednesday, November 25, 2015

ആത്മാവ് പെയ്യുമ്പോള്‍

തണുപ്പിന്‍റെ വേഗത്തിനൊപ്പം പറന്നെത്തിയ
മഴയുടെ ചിറകുകള്‍ എനിക്ക് ചുറ്റും വിടർന്നു ..
നിനച്ചിരിക്കാതെ കണ്ടതില്‍ മതിമറന്നു
 നിലാവും മഴയും ചുംബിച്ചത് ഇഷ്ടപ്പെടാതെ
ഒരു മേഖം ചന്ദ്രനെ  വലയില്‍'
ഇട്ടു പിടിച്ചു കൊണ്ട് പോയി.!
മഴയുടെ മങ്ങലില്‍
 മണ്ണും മരവും വിറകൊള്ളുമ്പോള്‍
ഓരോ തനുപ്പുതുള്ളിയും
 മണ്ണില്‍ വീണു മരിക്കുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ എന്‍റെ ചില്ലുകൂട്ടിലെ
പച്ചപ്പിനെ താലോലിച്ചു.
കാറ്റില്‍ മരങ്ങള്‍ അനങ്ങാതെ നില്‍ക്കുന്നതും
എന്റെ മുറിയും ജനലചില്ലുകളും ഞാനും  മാത്രം ആടിയുലയുന്നതും
ഞാന്‍ കൌതുകത്തോടെ അറിഞ്ഞു..
ഞാനും ചെടിക്കുപ്പിയും പറന്നു പോകാതെ
എവിടെയോ മുറുക്കെപിടിച്ചു ഇരുന്നു
കടുത്ത വിഷാദം ഇട്ടു ഇളക്കിയെടുത്ത
സുലൈമാനികളില്‍ ഞാനെന്‍റെ
ഓര്‍മ്മകള്‍ കൊയ്തു..
എന്റെ ചില്ലുകുപ്പിയിലെ വെള്ളത്തില്‍
തിണര്‍ത്ത ആ ഇലക്കൂമ്പുകള്‍
പുറത്തെ മഴയില്‍ ഇറങ്ങണമെന്ന് നിലവിളിച്ചപ്പോള്‍
ഞാന്‍  അതിനെ  തുറന്നു വിട്ടു.
രാത്രിയിലെ കനത്ത മഴ കഴിഞ്ഞു
പിറ്റേന്ന് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത മട്ടില്‍
വെയില്‍ വിരിച്ച  ചുറ്റുപാടു കണ്ടപ്പോള്‍
എനിക്ക് ചരി വന്നു.
 കുപ്പിച്ചില്ലു കൊണ്ട് ചോര പൊടിഞ്ഞ്
എന്‍റെ ചെടിയുടെ ഇലക്കുഞ്ഞുങ്ങള്‍
മണ്ണില്‍ മരിച്ചു കിടന്നു..
ആര്‍ക്കും പിടി കൊടുക്കാതെ
എന്‍റെ ഹൃദയം  ഹൈഡ്രജന്‍ബലൂണ്‍ പോലെ
ഉയര്‍ന്നു പോകുന്നത് നോക്കികൊണ്ട്
 ഞാന്‍ അടുത്ത യാത്രക്കൊരുങ്ങി..!

No comments:

Post a Comment