കാട്ടുമുല്ല  പൂക്കാരിയെ ഭയക്കുന്നില്ല
ആത്മാവ് തൊട്ട പ്രണയം വിരഹത്തെയും !

മരിച്ച പുഴയുടെ  വേരുകൾ
മരത്തിന്റെ  ഉണങ്ങിയ ഹൃദയത്തിലിന്നുമുണ്ട് 

വെട്ടിവീണ തള്ളവാഴയെ കണ്ടു
കൃഷിക്കാരനോട്
പ്രതികാരം ചെയ്യാൻ  തുനിഞ്ഞ
മകനെ നോക്കി വാഴ പറഞ്ഞു
"കൊല  ചെയ്യണ്ട മോനെ,കുല കൊടുത്താൽ മതി !"

വീട്ടാൻ കഴിയാത്ത  കടങ്ങളുടെ പാടാണ് കടപ്പാട് 

പുറത്തു മഴ പെയ്യുന്നു
എനിക്കും നിനക്കുമിടയിലെ നേർത്ത നൂൽ പൊട്ടിയത് മുതൽ
മഴ, വെറും ആത്മാവില്ലാത്ത വെള്ളത്തുള്ളികളാണ് 

നിലക്കണ്ണാടികൾ ഇല്ലാത്ത ചുവരുകൾക്കുള്ളിൽ
ഞാൻ എന്നെ തന്നെ പൂട്ടി ഇടട്ടെ !
നീ പ്രണയിച്ച ചുവന്ന പൊട്ടില്ലാതെ
നീ സങ്കല്പിച്ച നൈർമല്യം ഇല്ലാതെ
മഞ്ഞോളം നനുത്ത സ്വപ്നങ്ങളില്ലാതെ
എന്റെ പ്രതിബിംബം വികൃതമാണ് 

ഭ്രാന്തി പുഴ

ഞാനൊരു നദിയായിരുന്നു
ചെറുതെങ്കിലും വന്യമായത്‌...
കരിമ്പച്ച കാട് വഴികളിലൂടെ ഞാൻ പാഞ്ഞൊഴുകി
ഉന്മാദം, നിറങ്ങൾ ഉള്ള കൊച്ചു കല്ലുകളിൽ ഒളിച്ചു എന്‍റെ ഒപ്പമൊഴുകി
നിന്നിലെത്തും വരെ..

നീ എന്‍റെ കടൽ ആണോ എന്ന് എനിക്ക് ഇന്നും അറിയില്ല
നീ ആഴമായിരുന്നു
നീ കടും നീല സ്വപ്‌നങ്ങൾ  ആയിരുന്നു
നീ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്ന നിഗൂഢത ആയിരുന്നു
എന്‍റെ കടൽ നീ അല്ലാതെ മറ്റെന്താവാനാണ് !

എന്‍റെ യാത്ര നിന്നിൽ നിലച്ചു പോയി
കാലം ഏതോ ചുഴിയിൽ പെട്ട് നഷ്ടമായി
എനിക്ക് മുന്നോട്ട് ഒഴുകണം എന്നുണ്ട്..
പക്ഷെ പിരിച്ചെടുക്കാനാവാത്ത വിധം ഞാൻ നിന്നിൽ കലർന്ന് പോയില്ലേ !
എന്‍റെ കടൽ നീ അല്ലാതെ മറ്റെന്താവാനാണ് !